Sluitsteen en paardehoofd , Lange Hezelstraat 86 (mei 2024)
#Nijmegen, Centrum, Gebouw van de dag, Hezelstraat, Kunstwerken

Gevelstenen Lange Hezelstraat 86: van welke slagerij?

Sluitsteen en paardehoofd , Lange Hezelstraat 86 (mei 2024)
Sluitsteen en paardehoofd , Lange Hezelstraat 86 (mei 2024)

Hoewel geen slagerij, zijn op de Lange Hezelstraat 86 een sluitsteen van een hakmes en zaag en een paardenkop te zien. In ieder geval is het een blijvende herinnering dat hier ooit een slagerij heeft gezeten.

Wanneer deze zijn aangebracht, is mij tot toe nog onbekend. Wél is er tussen 1906 tot in de jaren 50 sprake van een slagerij in deze winkel. Het betrof echter rund- en varkensslagerij en géén paardenslagerij.

Slager A. Janssen

Aankondiging opening A. Jansen (De Gelderlander 1/6/1906)
Aankondiging opening A. Jansen (De Gelderlander 1/6/1906)

Op 1 juni 1906 opent A. Janssen zijn slagerij. Daarvoor was Ja. Daems, winkelierster in ieder geval vanaf 1896 de gebruiker van dit adres (afgaande op de Adresboeken; bovendien is op de bouwtekening hieronder Daems doorgehaald).

Uit de bouwtekening (gevonden in het dossier bij de aanleg van de riolering in 1912), blijkt er sprake te zijn van het ontwerp van een nieuwe voorgevel. De aanvrager is A. Janssen, Mr. slager, Hezelstraat No 86. De ontwerper is M. Jansen, Bloemerstraat 118.

Bij dit ontwerp blijkt er een koeiekop te zijn ingetekend, waar op dit moment de sluitsteen van het slagers hakmes en zaag zich bevindt – maar dit kan ook perspectiefwerking zijn.

Wel is in ieder geval de boog te herkennen.

Bij “Perceel Boddelstraat” (Bottelstraat) staat eveneens Janssen. Het is mij nog onbekend of dit A. Janssen betreft, of dat het om een ander persoon gaat. Wel blijkt uit de bouwtekening voor de aanleg van de riolering in 1912 (tekening D12.382704), dat dit perceel geen onderdeel is van het perceel van de slagerij.

Lange Hezelstraat 86, voorgevel: Ontwerp eener pui, ten diensten voor een slagers winkel in het pand gelegen aan de Hezelstraat. Kadastraal bekend gemeente Nijmegen Sectie C No (2012 doorgehaald) 4772 en verde de gevel van genoemd pand, opnieuw cementen (D12.382705)
Lange Hezelstraat 86, voorgevel: Ontwerp eener pui, ten diensten voor een slagers winkel in het pand gelegen aan de Hezelstraat. Kadastraal bekend gemeente Nijmegen Sectie C No (2012 doorgehaald) 4772 en verde de gevel van genoemd pand, opnieuw cementen (D12.382705)
Lange Hezelstraat 86, plattegrond: Ontwerp eener pui, ten diensten voor een slagers winkel in het pand gelegen aan de Hezelstraat. Kadastraal bekend gemeente Nijmegen Sectie C No (2012 doorgehaald) 4772 en verde de gevel van genoemd pand, opnieuw cementen (D12.382705)
Hezelstraat 86, plattegrond: Ontwerp eener pui, ten diensten voor een slagers winkel in het pand gelegen aan de Hezelstraat. Kadastraal bekend gemeente Nijmegen Sectie C No (2012 doorgehaald) 4772 en verde de gevel van genoemd pand, opnieuw cementen (D12.382705)

De slagerij blijf echter maar een jaar bestaan: in juni 1907gaat A.P.J. Janssen failliet (PGNC 9/6/1907). Op maandag 24 juni worden de vleeswaren verkocht (De Gelderlander 23/6/1907), in de Gelderlander 23/6/1907 staat de aankondiging van de veiling op 3 en 17 juli van “Een winkelhuis en Erf aan de Lange Hezelstraat no. 86, groot 1.48 are, waarin een slagerij is uitgeoefend.”

J.D. Evers

Aankondiging opening slagerij J.D. Evers Lange Hezelstraat 86 (De Gelderlander 2/8/1907)
Aankondiging opening slagerij J.D. Evers Lange Hezelstraat 86 (De Gelderlander 2/8/1907)

Op 2 augustus 1907 verplaatst J.D. Evers zijn “vleeschhouwerij en spekslagerij” van Lange Hezelstraat 98 naar nummer 86 (De Gelderlander 2/8/1907).

Vermeldenswaardig  is hun advertentie dat zij op de paasvee tentoontenstelling 2 ossen hebben aangekocht, die zijn bekroond met eerste en eere-prijs en tweede prijs; zij waren gemest en afkomstig van A.W. Burgers te Weurt (PGNC 15/3/1929).

In PGNC 4/1/1930  staat een advertentie dat die dag de slagerij gesloten is; in 1930 komt D. Evers als slager voor (PGNC 3/10/1930): waarschijnlijk betreft het overlijden J.D. Evers en heeft D. Evers de zaak overgenomen.  

In het Adresboek 1922, 1924, 1926 en 1928 komen zowel “J.D.” als “D.” op dit adres voor als “slager”.

D. Evers

In ieder geval komt D. Evers nog in het Adresboek van 1948 voor als slager. Dan is er ook een regel “Ëvers, D.J. slager”. Waarschijnlijk betreft dit een zetfout voor “J.D.”. Wel opvallend is dat ook in de Adresboeken 1951 en 1955 er weer een “Evers, J.D.” slager is. Of dit een opvolger van D. is of een gewijzigde naam van het bedrijf is onbekend.

Op 4 februari 1949 overlijdt Dirk Evers. (De Gelderlander 5/2/1949).

In de Adresboeken 1951 en 1955 komt op dit adres weer een “Evers, J.D.” slager. Of “J.D.” de initialen van de opvolger betreft of de naam van de firma is onbekend.

In ieder geval komt ook de weduwe D. Evers, geboren P. Steinman. Zij komt in 1955 op dit adres voor.

Hapjesautomaat en koelcel

Vanaf November 1937 is het mogelijk om hapjes uit de automaat te kopen. In PGNC 17/11/1938 verschijnt een artikeltje (en advertentie) dat de slagerij een nieuwe koelcel heeft laten plaatsen. Een deel is ingericht voor de slagerij en een deel voor de hapjes voor de automaat. “Het is het allernieuwste op het gebied wat de Fa. Tadema tot nu toe heeft bereikt. Het is een groote hygiënische aanwinst voor de Fa. D. Evers, zie zeker door de vele cliëntèle van slagerij en automaat op hoogen prijs gesteld zal worden.” (PGNC 17/11/1938)

Vervolg: Zuivelhuis?

Aankondiging opening Zuivelhuis op Lange Hezelstraat 86 (De Gelderlander 28/2/1951)
Aankondiging opening Zuivelhuis op Lange Hezelstraat 86 (De Gelderlander 28/2/1951)

In januari 1951 verschijnt de aankondiging van “Het Zuivelhuis”, die een van de 2 winkels op Lange Hezelstraat opent. Of en welke relatie er met de familie Evers is, is mij onbekend. In ieder geval zijn er een aantal advertenties gevonden, onder andere in De Gelderlander 12/3/1954.

Op F55695 is een foto van een voddenman te zien, met rechts daarachter Het Zuivelhuis, waarvan het zonnescherm naar beneden is.

Er is niet uitputtend onderzocht wat het vervolg is geweest. Hoewel de bouwtekeningen openbaar zijn, wil ik ze verder niet op deze plaats publiceren.

In het gevonden Adresboek 1971 zit Mata Hari op dit adres; In 1998 is een foto (D12.653934) gemaakt van de situatie op dat moment: dan blijkt Mata Hari een plaat voor het gedeelte waar al dan niet de sluitsteen zich bevindt over het gehele breedte van het pand te hebben gemaakt. Daarnaast is de uitsparing waar zich nu het paardenhoofd bevindt leeg.

Wel is opvallend dat op tekening D12.653938 ui 1998 noch de sluitsteen, noch de kop of uitsparing daarvoor zijn ingetekend.

Afgaande op de foto hieronder zit het Mozaïek Atelier in deze winkel.

Lange Hezelstraat 86 met op dat momet het Mozaiek atelier, 2007 (Henk Rullmann via DF3351 RAN CCBYSA)
Lange Hezelstraat 86 met op dat momet het Mozaiek atelier, 2007 (Henk Rullmann via DF3351 RAN CCBYSA)

Bij de verbouwing in 2018 is er expliciet sprake van de sluitsteen en het paardenhoofd in zowel de “bestaande” als de “nieuwe” situatie (D180091617).

In oktober 2021 opende “Make it greener” hier haar fysieke winkel.

In september 2023 is het Atelier Kroost.

Paardenhoofd en sluitsteen?

Momenteel is nog onduidelijk wanneer de sluitsteen en het paardenhoofd precies zijn aangebracht. De sluitsteen is mogelijk aangebracht in de tijd dat het pand daadwerkelijk een slagerij was, ergens tussen 1906 en begin jaren 50.

Het paardenhoofd zal echter juist níet in deze tijd aangebracht: de slagerijen van Janssen en Evers waren runder- en varkensslagers. (In ieder geval was er in de tijd van Mata Hari geen sprake van een dierenkop).

wikipedia: “Vroeger bestond er een strengere scheiding dan tegenwoordig tussen slachterijen voor paarden en slachterijen voor andere dieren”. Bovendien was paardenvlees goedkoper.

Behalve om onduidelijkheid te voorkomen, zou een rund- en varkensslagerij -volgens mij- zich nooit associëren met een paardenslagerij (en vice versa).

Hertogstraat 23 en 25 restaurant Gandhi gesloten (mei 2024)
#Nijmegen, Centrum, Gebouw van de dag, Geen categorie, Hertogstraat

Hertogstraat 23-25, Visch- en Kaashandel Jac. Wouters architect vd Boogaard

1913 Hertogstraat 23-25 (huidig; vroeger soms Hertogstraat 31 genoemd)

Hertogstraat 23 en 25 restaurant Gandhi gesloten (mei 2024)
Hertogstraat 23 en 25 – het lichte pand links naast de boom, restaurant Gandhi gesloten (mei 2024)

Veel Nijmegenaren zullen Hertogstraat 23-25 vooral kennen van het restaurant Gandhi. Het pand is echter gebouwd als 2e winkel voor de vis- en kaaswinkel Jac. Wouters in 1913, naar een ontwerp van architect van de Boogaard.

Een aantekening bij dit artikel: vanwege straatnaamveranderingen/adreshernummeringen wordt nog geen volledig overzicht gegeven van de eigenaren. Het artikel volgt hier de verbouwingen die aan het pand hebben plaats gevonden; het is dus mogelijk dat er in de loop der tijd eigenaren/gebruikers zijn geweest die geen verbouwing hebben doorgevoerd.

Visch- en Kaashandel Jac. Wouters, architect vd Boogaard

1913 (dan Hertogstraat 31 geheten)

Advertentie opening Wouters Hertogstraat 23 (De Gelderlander 9/5/1913)
Advertentie opening Wouters Hertogstraat 23 (De Gelderlander 9/5/1913)

Het pand is gebouwd als 2e winkel voor de vis- en kaaswinkel Jac. Wouters in 1913, naar een ontwerp van architect van de Boogaard.

Daarbij is opvallend dat de winkel slechts een klein deel van de begane grond betreft. Daarachter bevindt zich een huiskamer. En eveneens opvallend: vervolgens een open plaats, dan een keuken en salon. En vervolgens een tuin met daarachter een magazijn.

Plan voor het bouwen van een Winkelhuis met Magazijn en een afzonderlijk Bovenhuis aan de Hertogstraat te Nijmegen. Kad: bekend Sectie C No 4317 + 4318 (D12.383343) Hertogstraaat 23 en 25 (op dat moment Hertogstraat 31) Architect vd Boogaard
Plan voor het bouwen van een Winkelhuis met Magazijn en een afzonderlijk Bovenhuis aan de Hertogstraat te Nijmegen. Kad: bekend Sectie C No 4317 + 4318 (D12.383343)
Begane Grond: Plan voor het bouwen van een Winkelhuis met Magazijn en een afzonderlijk Bovenhuis aan de Hertogstraat te Nijmegen. Kad: bekend Sectie C No 4317 + 4318 (D12.383343) architect vd Boogaard
Begane Grond: Plan voor het bouwen van een Winkelhuis met Magazijn en een afzonderlijk Bovenhuis aan de Hertogstraat te Nijmegen. Kad: bekend Sectie C No 4317 + 4318 (D12.383343)

Waarschijnlijk betreft het gebouw met de “keuken en salon” een tweede woning, aangezien rechts van de winkel een gang is ingetekend. Maar mogelijk bestaat de begane grond uit 1 woning en is er daarnaast sprake van een bovenhuis.

Op de de eerste verdieping van het voorste stuk is tevens een keuken aanwezig, met daarnaast een aantal kamers. Echter: onder het gebouw zijn kelders aangebracht, waarbij onder een deel van de kelder onder de winkel de kelder van het “bovenhuis” is.

Op de tweede verdieping van het voorste gedeelte is een badkamer aanwezig. Daarnaast zijn er op deze verdieping 3 slaapkamers en een klein deel “zolder”.

Ook is er een badkamer op de eerste verdieping van het achterste gebouw. De eerste verdieping van dit stuk telt 2 slaapkamers en op de 2e verdieping nog eens 3 slaapkamers.

Bloem detail Hertogstraat 23-25 (mei 2024)
Bloem detail Hertogstraat 23-25 (mei 2024)
Pilaren, detail Hertogstraat 23 - 25 (mei 2024)
Pilaren, detail Hertogstraat 23 -25 (mei 2024)

Bij de opening

Wanneer de vis en kaaswinkel Wouters haar deuren in mei 1913 opent, schrijft het PGNC het hieronder staande artikel. Daarbij iets over de al genoemde hernummering: op een gegeven moment wordt Hertogstraat 31 (tijdelijk) gebruikt, waarschijnlijk ook (en mogelijk als gevolg van het adres Hersteeg 31, zoals de Hertogstraat tijdelijk is genoemd. Dat verklaart tevens waarom Wouters in de advertentie hierboven huisnummer 23 noemt en het artikel 31:

Visch- en Kaashandel Jac. Wouters.

In het perceel Hertogstraat 31 heeft morgenavond de opening plaats van den tweeden winkel van den heer Jac. Wouters, die op de Zeigelbaan sinds vele jaren een drukbeklanten handel in visch- en kaas heeft. Het getuigt dus wel van vooruitgand in zaken, dat thans de tweede winkel in een ander stadsdeel zijn deuren voor de clientèle zal openstellen. De nieuwe winkel maakt zoowel uit- als inwendig een keurigen indruk en kan werkelijk voor eene model-inrichting op dit gebied gelden. Van verren afstands reeds trekken in groote vergulde letters de woorden >Kaas Visch< de aandacht van den wandelaar. De onderpui van den sierlijken gevel is geheel opgetrokken uit Beiersch graniet en de bovenbouw is in de kostbare Brucorner steen, terwijl bij de boogvormen in den gevel St. Même-steen is aangebracht. Treedt men den winkel binnen, dan wordt het oog aangenaam getroffen door het inderdaad schitterend interieur. De heer Wouters heeft geen kosten gespaard om met dezen nieuwen winkel uitstekend voor den dag te komen en het gebouw als het ware symbool te doen zijn van de degelijkheid zijner zaken. De vloer is met honderden Uljee-tegels ingelegd en stelt een Smyrna-tapijt voor. Verder ziet men in de wanden van den geheel steenen en marmeren toonbank en van den winkel zelf fraaie tegeltableaux met toepasselijke voorstellingen. Twee deze tableaux komen ook in den gevel voor. Keurig verf- en zeer mooi koperwerk, ook van de electrische verlichting, volmaken het geheel.

Achter in den wnkel is een kantoortje en vindt men drie porceleinen vuurklei bakken voor de verfrissching van de visch.

Ook de andere afdeelingen van den winkel munten uit door het samengaan van sierlijkheid en degelijkheid. De gangen hebben alle terrasso-vloeren, in het magazijn achter in het pand is een steenen ijskast gebouwd volgens het nieuwste systeem en ook de kaaskelder onder in den winkel is frisch en practisch ingericht.

Dat deze winkel aan de hoogste eischen omtrent hygiëne voldoet behoeft geen betoog.

Bij de opening morgenavond zullen in de etalage o.m. eenige Oceaan-visschen worden uitgestald, welke de belangstelling nog wel zullen verhoogen voor dit nieuwe pand, dat een sieraad voor de Hertogstraat is.

Wij laten hieronder de namen volgen van hen die aan den bouw en inrichting hebben meegewerkt. Het zijn de heeren van den Boogaard, architect; van de Wagt Sr., aannemer; G.W. Tesser, Oude Stadsgracht, schilder; Reuser-van Alfen, electrische installatie, allen alhier; leverancier der tegels Heystee Smit, Amsterdam.”  (PGNC 8/5/1913)

Verbouwing naar Café, architect Okhuijsen

1941

Verbouwing Perceel Hertogstraat No 23 Inrichting tot Cafe, Architect J.D.A. Okhuijsen, datum dossier 23-9-1941 (detail D12.405742)
Verbouwing Perceel Hertogstraat No 23 Inrichting tot Cafe, Architect J.D.A. Okhuijsen, datum dossier 23-9-1941 (detail D12.405742)

In 1941 vindt er een verbouwing naar een café plaats. Hiervan is J.D.A. Okhuijsen de architect. Er is nog niet onderzocht of er na Wouters nog een andere gebruiker van het pand is geweest. Aan de voorgevel vindt er geen wijziging plaats; het betreft vooral de verbouwing van de winkel tot Café-biljart. Daarbij wordt het gedeelte van de gang bij het café getrokken. Op de open plaats worden toiletten geplaatst.

Heropening cafe biljart Reinhard in 1946 (De Gelderlander 23/5/1946)
Heropening cafe biljart Reinhard in 1946 (De Gelderlander 23/5/1946)

1947: Verbouwing NV de Bijenkorf, met nummer 27, architecten Architecten D. en P. Benning

Hertogstraat 27 en 29 in 1952: Bij de begrafenis van de heer A.P. Keijser werden alle zaken van de familie Keijser in Nijmegen door de begrafenisstoet gepasseerd. Op de foto neemt het personeel van de Bijenkorf (die later aan de Burchtstraat werd gevestigd) afscheid met het uitreiken van bloemstukken. Antonius Petrus Keijser (de poppendokter van de Lange Hezelstraat 10) was de oprichter van N.V. de Bijenkorf en N.V. Handelsmij. TEPA (Molenstraat 52). Eigenaar van de Bijenkorf G. Keijser was de tweede zoon van de overledene, 1/9/1952 (J.F.M. Trum via GN18746 RAN CCBYSA)
Hertogstraat 27 en 29 in 1952: Bij de begrafenis van de heer A.P. Keijser werden alle zaken van de familie Keijser in Nijmegen door de begrafenisstoet gepasseerd. Op de foto neemt het personeel van de Bijenkorf (die later aan de Burchtstraat werd gevestigd) afscheid met het uitreiken van bloemstukken. Antonius Petrus Keijser (de poppendokter van de Lange Hezelstraat 10) was de oprichter van N.V. de Bijenkorf en N.V. Handelsmij. TEPA (Molenstraat 52). Eigenaar van de Bijenkorf G. Keijser was de tweede zoon van de overledene, 1/9/1952 (J.F.M. Trum via GN18746 RAN CCBYSA)

In 1947 vindt de verbouwing voor de Bijenkorf plaats (geen relatie met de bekende keten). De architecten zijn D. en P. Benning. Daarbij wordt de begane grond van nummer 27 bij de winkel getrokken. Het winkelgedeelte van nummer 23-25 krijgt een passage met aan weerskanten etalages. De openplaats en de bergingen achter het biljart worden als verkoopruimte bij de winkel getrokken. Daarachter komen toiletten. Het pakhuis blijft pakhuis.

Plan tot het uitbreiden van de percelen aan de Hertogstraat Nos 23-25 en 27 te Nijmegen, Architecten D. en P. Benning, datum dossier 14-3-1947 (D12.407398)
Plan tot het uitbreiden van de percelen aan de Hertogstraat Nos 23-25 en 27 te Nijmegen, Architecten D. en P. Benning, datum dossier 14-3-1947 (D12.407398)

Waar het biljart gedeelte zat, wordt de muren naar het winkelgedeelte van nummer 27 doorgebroken. De winkel op nummer 27 had al een eigen ingang rechts, deze blijft behouden.

De Bijenkorf had geen behoefte aan de café inventaris, advertentie De Gelderlander 21/4/1947
De Bijenkorf had geen behoefte aan de café inventaris, advertentie De Gelderlander 21/4/1947

Zie voor nummer 27 verder het volgende artikel:

De Bijenkorf zal hier tot 1952 haar winkel hebben. Daarna vindt de verhuizing plaats naar de nieuwbouw:

Bijenkorf architect Rodenburg

In oktober 1954 opent de Bijenkorf (niet de keten) op Burchtstraat 110 haar nieuwe winkel. De oorspronkelijke winkel zat in…

1976-1977 Verbouwing voor J. v.d. Hoek, architect P. Hermans

Plan voor het verbouwen van de winkel en het woonhuis aan de Hertogstraat 23-25 te Nijmegen v.r.v. de WelEd. Heer J. v.d. Hoek, wonend Grotestraat 6 te Cuijk, P. Hermans architekt, datum tekening 4-12-1976 (D12.509152)
Plan voor het verbouwen van de winkel en het woonhuis aan de Hertogstraat 23-25 te Nijmegen v.r.v. de WelEd. Heer J. v.d. Hoek, wonend Grotestraat 6 te Cuijk, P. Hermans architekt, datum tekening 4-12-1976 (D12.509152)

De volgende verbouwing is uit 1976/1977. (Behalve een verbouwing van de achterkant in 1959). Dan wordt het pand Hertogstraat 23-25 weer een winkel zonder de doorbraak met nummer 27.

Het betreft vooral de verbouwing van de begane grond: de passage met de etalages wordt bij de winkel zelf getrokken. Een deel van het achterste gedeelte van de winkel wordt magazijn en verblijfsruimte.

(Ook al zijn de gegevens openbaar, ik wil op deze plaats vanwege privacy de bouwtekeningen niet verder publiceren).

Vervolg

In 1984 zit Noviomagum in het pand; In de richting van de Hertogstraat, 25 mei 1984 (Ber van Haren via kn13363-6 RAN CCO)
In 1984 zit Noviomagum in het pand; In de richting van de Hertogstraat, 25 mei 1984
(Ber van Haren via kn13363-6 RAN CCO)

Volgende verbouwingen vinden in ieder geval plaats in 1980 (veranderen winkel tot horecabedrijf) en 2009 (veranderen winkelpui en entree bovenwoningen).

Er is niet onderzocht wat de verdere geschiedenis van het gebouw is. In ieder geval zit in 1984 Noviomagum in het pand.

Jarenlang heeft hier Indiaas restaurant Gandhi gezeten, op dit moment (mei 2024) is het restaurant gesloten.

Gemeentelijk Monument

Het pand is een gemeentelijk monument. Als waardering:

“Architectuurhistorisch van waarde vanwege de kwaliteit van het ontwerp en als voorbeeld van een vroeg twintigste-eeuws woon-winkelpand in de art nouveau trant. De voorgevel heeft een eenvoudige en evenwichtige uitstraling en kent een precieze detaillering. Het pand heeft stedenbouwkundige waarde als kenmerkend onderdeel van de aaneengesloten gevelwand van de Hertogstraat en als een van de weinige vooroorlogse gebouwen die in dit deel van de stad bewaard zijn gebleven. De vormgeving van het woonhuis en de winkelpui met art nouveaukenmerken weerspiegelt de ontwikkeling van het winkelapparaat in de vroege twintigste eeuw en geeft het pand daarmee cultuurhistorische waarde. Dat de historische parcellering grotendeels behouden is en het pand deel uitmaakt van een aaneengesloten rij panden van vóór de Tweede Wereldoorlog maken dat het pand bouwhistorisch een indicatieve waarde heeft.”

Van den Boogaard, architecten

Architecten Van den Boogaard 3 Generaties met 4 architecten Van den Boogaard. De eerste is beeldhouwer/architect Antonius van den Boogaard.…

J.D.A. Okhuysen, architect

OVER J.D.A. Okhuysen, architect Okhuysen (of Okhuijsen) lijkt vooral als architect van de wederopbouw veel gebouwen in het centrum van…

Pro Persona, Tarweweg 2 ,2000-2008 (Martine Ridderbos via F24663 RAN CCBYSA)
#Nijmegen, Gebouw van de dag

Pro Persona Tarweweg architect van Huut

1998 Tarweg 2

Pro Persona, Tarweweg 2 ,2000-2008 (Martine Ridderbos via F24663 RAN CCBYSA)
Pro Persona, Tarweweg 2 ,2000-2008 (Martine Ridderbos via F24663 RAN CCBYSA)

Van Huut ontwierp het gebouw aan Tarweweg 2 voor het RIAGG (tegenwoordig Pro Persona). In 1998 werd het vijf verdiepingen tellende gebouw opgeleverd. Het staat aan een grote vijver.

Van Huut, Architectenbureau Alberts en Van Huut

De architect van het pand is Max van Huut. Hij studeerde aan het Hoger Technisch Instituut in Amsterdam. Na een aantal andere bureaus, kwam hij in 1975 te werken bij het architectenbureau van Ton Alberts. Zij zijn vooral bekend  van het NMB- (later ING-) hoofdkantoor in Amsterdam uit de jaren 80, het “Zandkasteel”. In 1987 werd hij partner en vanaf dat moment heet het bureau Architectenbureau Alberts en Van Huut. Het staat onder leiding van Van Huut. Het gebouw is gebouwd volgens de zogenaamde organische stijl.

De portefeuille van Van Huut bestaat uit veel verschillende projecten, onder andere: Kantoren, fabrieken, scholen, kerken, woningen, ziekenhuizen, verbouwings-en renovatieprojecten. Daarnaast geeft hij lezingen over zijn projecten en visies.

Politiebureau en vluchtelingen

Een deel staat al langer leeg. Bestaande zorgbehandelingen worden overgeplaatst naar andere Pro Persona-locaties. Dat heeft al langer als beleid huisvesting af te stoten om geld te kunnen besparen.

Op termijn zal de politie verhuizen naar dit pand. Door een reorganisatie is het bureau aan de Stieltjesstraat te groot geworden, terwijl dat van de Muntweg juist te vol is geworden. Het is denkbaar dat het hoofdbureau en dat van de Muntweg zal worden samengevoegd wanneer de verhuizing daadwerkelijk zal plaats vinden.

Ze heeft het pand in 2019, nadat het sinds 2015 te koop heeft gestaan voor een vraagprijs van 3 miljoen euro. De politie was al langere tijd op zoek naar nieuwe huisvesting. En ze had daarbij de wens om zich op een locatie tussen Dukenburg en Nijmegen-centrum te vestigen. Voordat zij zich daar vestigt, blijkt er een grote verbouwing nodig te zijn. De verhuizing zal echter niet eerder dan 2025 zal plaats vinden.

Op dit moment (augustus 2023) zitten er Oekraïense vluchtelingen in het pand. Het gebouw was daarvoor in gebruik geweest voor kwetsbare jongvolwassenen die maatschappelijke begeleiding krijgen van de stichting Kairos. Zij zijn verhuisd naar een ruimte aan de Wijchenseweg.

Bronnen

Politie verhuist van Stieltjesstraat naar Tarweweg, Frank Hermans in de Gelderlander, 24-04-19

https://www.gelderlander.nl/nijmegen-e-o/politie-verhuist-van-stieltjesstraat-naar-tarweweg~a6558015/#comments-anchor

Voormalig kantoor van Pro Persona in Nijmegen is nieuwe opvangplek voor Oekraïense vluchtelingen, Jacqueline van Ginneken in de Gelderlander 15-08-22

https://www.ad.nl/nijmegen/voormalig-kantoor-van-pro-persona-in-nijmegen-is-nieuwe-opvangplek-voor-oekraiense-vluchtelingen~a2920921

Beschrijving met foto’s van het gebouw 2012 (Zadelhoff makelaars): https://adoc.pub/te-koop-tarweweg-2-nijmegen.html

Manufacturenmagazijn Duives met op de de achtergrond het nieuwe complex; Straatbeeld zonder stadsschouwburg. Na veel gesteggel in de gemeenteraad werd op 14 april 1935 begonnen met de afbraak van de schouwburg. Een klein deel van het vrijkomende terrein werd benut om de Burchtstaat te verbreden. Het lukte pas geruime tijd later het terrein te verkopen aan de NV Handel en Exploitatie Mij. Zeekant uit Den Haag, die er naar een ontwerp van de architect L.D. Kuipers een complex met 7 winkels en 9 afzonderlijke bovenwoningen realiseerde. Links de Incasso Bank en rechts op de hoek met de Oude Stadsgracht de herenmode zaak van Duives. Het nieuwe complex was overigens geen lang leven beschoren, het werd verwoest tijdens gevechten in september 1944 door terugtrekkende en brandstichtende Duitsers. 1938-1939 (GN11015 RAN)
#Nijmegen, Gebouw van de dag, Burchtstraat

Manufacturenmagazijn Duives architect Veugelers

1935 Lange Burchtstraat 40 (oud)

Manufacturenmagazijn Duives met op de de achtergrond het nieuwe complex; Straatbeeld zonder stadsschouwburg. Na veel gesteggel in de gemeenteraad werd op 14 april 1935 begonnen met de afbraak van de schouwburg. Een klein deel van het vrijkomende terrein werd benut om de Burchtstaat te verbreden. Het lukte pas geruime tijd later het terrein te verkopen aan de NV Handel en Exploitatie Mij. Zeekant uit Den Haag, die er naar een ontwerp van de architect L.D. Kuipers een complex met 7 winkels en 9 afzonderlijke bovenwoningen realiseerde. Links de Incasso Bank en rechts op de hoek met de Oude Stadsgracht de herenmode zaak van Duives. Het nieuwe complex was overigens geen lang leven beschoren, het werd verwoest tijdens gevechten in september 1944 door terugtrekkende en brandstichtende Duitsers. 1938-1939 (GN11015 RAN)
Manufacturenmagazijn Duives met op de de achtergrond het nieuwe complex op de plaats van de oude schouwburg, 1938 -1939 (GN11015 RAN)

In 1935 ontwerpt architect Veugelers de verbouwing voor Manufacturenmagazijn J.H. Duives. Op bovenstaande foto is dit pand te zien op de hoek met de Oude Stadsgracht. Onderaan het artikel is een foto te zien van de het pand vóór de verbouwing.

Overigens zal Veugelers ook de verbouwing voor het pand daarnaast, de bloemenzaak Bloemenmagazijn van Groningen (Lange Burchtstraat 38) ontwerpen.

In september 1944 worden de panden verwoest doordat deze door de Duitsers in brand worden gestoken.

Manufacturenmagazijn J.H. Duives.

Aan de Lange Burchtstraat No. 40 is vanmiddag geopend het manufacturen-magazijn van de firma J.H. Duives. Vroeger was dit pand annex met het aangrenzende winkelhuis, doch alleen de étalage-ruimte ervan benut. Thans echter is hiervoor, dank zij een grondige verbouwing, waarbij de geheele beganegrondverdieping werd weggebroken en opnieuw gebouwd, een keurig, modern winkelhuis in de plaats gekomen. Met zijn teakhouten gevel en de ruime vitrines met de bronzen spijlen, maakt het pand een uitstekenden indruk; knus en gezellig is het interieur. Alle waardeering dan ook voor het werk van den architect, den heer Veugelers.

Vestigen wij er nog de aandacht op, dat firma Duives ook een afdeeling heeren-mode in haar zaak heeft opgenomen.”  (PGNC 28/6/1935)

De Schouwburg aan de Oude Stadsgracht 1, kort voor de afbraak; gezien vanuit de Lange Burchtstraat in de richting van het Kelfkensbos. Rechts, op de hoek, uitverkoop van de Damesmodewinkel van Banens en Beermann (waar in 1935 de Manufacturenzaak van J.H. Duives zou worden gevestigd), 1935 (GN8078 RAN)
Rechts, op de hoek, uitverkoop van de Damesmodewinkel van Banens en Beermann (waar in 1935 de Manufacturenzaak van J.H. Duives zou worden gevestigd); De Schouwburg aan de Oude Stadsgracht 1, kort voor de afbraak; gezien vanuit de Lange Burchtstraat in de richting van het Kelfkensbos, 1935 (GN8078 RAN)

Martinus Eduardus Veugelers, architect

Architect Martinus Eduardus Veugelers (Nijmegen,19-8-1878 – 16-12-1956) Het Huis van de Nijmeegse Geschiedenis heeft reeds een uitgebreid artikel geschreven over…

Vishandel Overmeer architect Veugelers

Vishal Overmeer opent in februari 1955 zijn nieuwe vishal op Augustijnenstraat 29, nadat zijn oude zaak bij bombardement van februari…

Nieuwjaarswens (De Gelderlander 31/12/1927)
#Nijmegen, Gebouw van de dag

Nijs en Vale architect Deur

1953 Nijverheidsweg 19

Ir. Deur ontwerpt de nieuwe fabriek voor Nijs en Vale op het industrieterrein aan het Maas-Waalkanaal. Nijs en Vale was in 25 jaar uitgegroeid van een klein smederij tot een belangrijke fabriek van stalen ramen en constructiewerken. In 1994 sloot het haar deuren.

Een foto uit 1974 is te vinden op F11362 RAN

Vooraf

Nieuwjaarswens (De Gelderlander 31/12/1927)
Nieuwjaarswens (De Gelderlander 31/12/1927)

In 1926 vestigt F.J. Nijs zich aan de Graafseweg, op de hoek met de van Hezewijkstraat. Hij verkoopt fietsen en richt een smederij in voor klein ijzerwerk voor de woningbouw. De oppervlakte is 10 vierkante meter.

Verhuizing Groenestraat

Verhuizing Nijs naar de Groenestraat 62 (De Gelderlander 17/12/1931)
Verhuizing Nijs naar de Groenestraat 62 (De Gelderlander 17/12/1931)

Eind 1931 verhuist hij vanwege ruimtegebrek naar hij een woning aan de Groenestraat, met een smederij. Hij krijgt op 8-12-1931 een hinderwetvergunning  voor : het oprichten van een door electriciteit gedreven smederij achter perceel Groenestraat no. 62, op het terrein, kad. bekend gemeente Hatert Sectie C, no. 6166”. Deze verkrijgt hij op  (PGNC 11/12/1931).

“De ruime werkplaats, begrensd door een flink open terrein, is voorzien van de meest moderne machines, waar alle soorten smeed-, hek- en rastwerken vervaardigd kunnen worden. Voor de bouwvakken is deze uitstekend geoutilleerde inrichting dan ook een zeer goed adres, temeer daar desgenscht alles volgens tekening kan worden geleverd.” (De Gelderlander 17/12/1931)

Nijs en Vale

Advertentie Nijs en Vale PGNC 12/9/1939
Advertentie Nijs en Vale PGNC 12/9/1939

De oppervlakte bedraagt 200 vierkante meter. H.H. Vale treedt rond 1938 aan als compagnon toe. In 1938 werken 40 man bij Nijs en Vale.

Oorlog, bevrijding en brand

Er wordt een begin gemaakt met de bouw van een nieuwe fabriek: de oppervlakte wordt 450 vierkante meter en een jaar later vergroot tot 900 vierkante meter.

Waarschijnlijk heeft de aanvraag voor een hinderwetvergunning tot “het uitbreiden en wijzigen van haar door elektriciteit gedreven smederij in het perceel Groenestraat no. 62, kad. bekend, gemeente Hatert, Sectie C, no. 6166” (PGNC 2/1/1940) te maken met deze uitbreiding. Omdat het onderzoek langer duurt, kan de gemeente haar beslissing nog niet nemen in de daarvoor reguliere termijn (PGNC 15/2/1940). Uiteindelijk krijgt ze haar vergunning (PGNC 8/5/1940) onder een aantal voorwaarden die te maken hebben met het voorkomen van geluidsoverlast (ramen gesloten, enz).  

Maar dan begint de Tweede Wereldoorlog in 1940. Personeelsleden moeten in Duitsland werken, het bedrijf komt stil te liggen en de gebouwen worden verhuurd. Bij de bevrijding vorderen de geallieerden de gebouwen als opslagplaats en garage. Tijdens 2e Kerstdag breekt er brand uit tijdens een feestavond en brandt het gebouw geheel af.

Na de bevrijding: uitbreiding

Nijs en Vale: een advertentie na de oorlog (De Gelderlander 25/4/1946)
Nijs en Vale: een advertentie na de oorlog (De Gelderlander 25/4/1946)

Hoewel na de bevrijding er orders binnenkwamen, had Nijs en Vale geen gebouw, noch machines. Toch werd er in de open lucht gewerkt en maakte het stalen ramen. In 1945 werd het gebouw weer opgetrokken. In de bovenstaande advertentie staat als kantoor Hazenkampscheweg 9 genoemd. Dit is het huisadres van F.J. Nijs (Adresboek 1951)

In 1947 kreeg de fabriek een uitbreiding.  Daarvoor kocht Nijs en Vale het naastgelegen terrein aan de Groenestraat aan, waarbij het een uitweg naar de Thijmstraat had. Dan is de oppervlakte 2700 vierkante meter.

Afgaande op de advertentie hieronder, was er nog een andere uitdaging: woningen voor haar werknemers.

Gevraagd: kosthuizen of pensionnen (De Gelderlander 8/8/1950)
Gevraagd: kosthuizen of pensions (De Gelderlander 8/8/1950)

In 1951 viert het bedrijf haar 25 jarig bestaan en tevens het 12,5 jarig bestaan van het bedrijf Nijs en Vale. In die tijd is het bedrijf uitgegroeid van kleine smederij naar een van de belangrijkste bedrijven van dat moment.

Een fabriek in een woonwijk

In 1951 blijkt de fabriek (te) groot te zijn geworden, terwijl het midden in de woonwijk staat. Er was niet voorzien dat de fabriek na de oorlog zo hard zou groeien. Voor de oorlog was de fabriek, net als andere fabrieken en werkplaatsen in wijken, “klein” geweest.

Het betreft dan vooral de zandstraalmachine die overlast veroorzaakt. Deze “veroorzaakt niet alleen een hels kabaal, maar, zo vroeg spr. (Van Yperen, P.v.dA. in de raadsvergadering), kan deze machine niet behoorlijk worden afgeschermd zodat de wijde omgeving geen of weinig last meer heeft van het stof?”

De fabriek blijkt dan inmiddels al een aantal maatregelen te hebben genomen. Een verdere afscherming is technisch mogelijk, maar is zeer kostbaar. Nijs heeft intussen beloofd dat de machine ’s nachts niet meer zal werken en overdag alles dicht te houden, zodat het stof zich zo min mogelijk verspreid. Dan zijn er al gesprekken over overplaatsing aan de gang: “De directie wil graag de fabriek overplaatsen naar het industrieterrein, maar zo heeft zij gezegd, dan moet de gemeente wat soepeler zijn.” (De Gelderlander 4/10/1951)

Plannen verplaatsing fabriek

Op 9-1-1952 overlijdt J.F. Nijs. Hij heeft al de plannen voorbereid om de fabriek naar het industrieterrein aan het Maas-Waalkanaal te verplaatsen. Daarbij zal de gemeente de fabriek aan de Thijmstraat overnemen, waarin de brandweer wordt gevestigd.

De fabriek aan de Nijverheidsweg

December 1953 opent Nijs en Vale haar fabriek voor ramen en constructiewerken aan het Maas-Waalkanaal. Op dat moment werken er 170 man personeel. Ir Deur was de architect van deze bouw, fa. Smits en zn. De aannemer. Architect Jan Jansen zal voor de inrichting van de kantoorlokalen zorg dragen.

Het voordeel van de nieuwe fabriek is dat bewerkingen makkelijker kunnen worden uitgevoerd: er zijn minder handelingen nodig om de stalen ramen en constructiewerk naar de plaats van bestemming te krijgen. Als het werk de constructiewerkplaats verlaat, gaat het naar de zandstraal of schopeerinrichting. Hiervoor zijn aparte ruimtes ingericht. Voor de fabriek zijn 2 woningen gebouwd: 1 voor de bedrijfsleider en 1 voor de portier.

Pfell, een vriend van de inmiddels overleden Nijs bij de opening: “De stichter, die toen hij begon niets bezat, heeft de grondslag gelegd voor een moderne industrie, die voor Nijmegen grote betekenis heeft.”

De nieuwe fabriekshal is 90 bij 25 meter groot. In zijn toespraak bij de opening vertelt burgemeester Hustinx verheugd te zijn hoe de industrie zich heeft uitgebreid. Deze is voor groot belang voor ons land en Nijmegen in het bijzonder, omdat Nijmegen over de nodige werkkrachten bezit. Sedert 1950 hebben 11 nieuwe industrieën zich gevestigd op het haven industrieterrein en meerdere, kleinere, zijn op dat moment in aanbouw.

Vervolg

Er is nog niet verder onderzocht wat het vervolg is geweest. In ieder geval sluit de fabriek in 1994.

Op dat moment heet het bedrijf Nijva Nijmegen, gespecialiseerd in gevelbouw. Het is eigendom van het Britse Yule Catto.  Algemeen directeur Kakebeen noemt de markt voor kantorenbouw “desastreus”: er is een enorme overcapaciteit in Europa. Hij verwacht daarbij verbetering in 1996. Maar deze zal te laat komen: in 1992 was de situatie al behoorlijk verslechterd en draait al 2 jaar met verlies. In 1993 bedroeg het verlies 2,7 miljoen gulden op een omzet van 30 miljoen.

De houdstermaatschappij van Nyva Nijmegen, Nijs en Vale Holding, en het zusterbedrijf Nijs en Vale Zonwering zullen blijven bestaan. Bij Nijs en Vale Zonwering werken 16 medewerkers. Voor Nijva Nijmegen zullen de dan 70 medewerkers hun baan verliezen.

(Overige) Bronnen

De Gelderlander 12/12/1953

De Gelderlander 21/12/1953

Gevelspecialist Nijva moet poorten sluiten, Cobouw, 10-1-1994

Verbouwing Harting architect Deur

In 1939 ontwierp architect Deur de verbouwing van een woonhuis naar de opticien Harting, Hertogstraat 128. In het pand zit…

De Oversteek (januari 2023)
#Nijmegen, Gebouw van de dag

De Oversteek ontwerp Ney en Poulissen

2010 – 2013

De Oversteek brug waal 20230109
De Oversteek (januari 2023)

Door het toegenomen autoverkeer en de bouw van de Waalsprong, wilde de gemeente Nijmegen een tweede brug over de Waal. Dit moest zo maar een brug worden: het moest een daadwerkelijke stadsbrug, dat bovendien onderdeel van het rivierlandschap vormt. Het ontwerp zelf moest ruimtelijke kwaliteit toevoegen. De architecten Ney en Poulissen ontwierpen een slanke stal brug.

De Gemeenteraad besluit in 2002 dat er een tweede vaste oeververbinding over de Waal moest komen. Aan de ene kant om het huidige verkeer op de Waalbrug te ontlasten, waar elke dag files stonden. De enige verbinding over de Waal was deze brug uit 1936
en daarnaast de brug bij Ewijk. Daarbij was aanvankelijk idee om de  A73 te verlengen vanaf het knooppunt Neerbosch tot de A15. De overlast zou alleen maar toenemen bij de realisatie van de nieuwbouwwijk de Waalsprong.  Hiervan was in 1998 de eerste bouw
begonnen. Uiteindelijk zouden er in 2020 12.000 woningen gebouwd moeten zijn; wat
betekent dat met 33.000 mensen 1/5 van de Nijmeegse bevolking hier zou wonen.Daarbij zal de nieuwe brug rekening moeten houden met de projecten voor “Ruimte voor de rivier”:  de dijkverlegging en de aanleg van de nevengeul de Spiegelwaal.

Op 10 juni 2009 besluit de gemeente de nieuw bouwen brug de Oversteek te noemen. Deze naam verwijst naar de oversteek van de Amerikaanse 82ste Luchtlandingsdivisie in september 1944.

Ontwerpcriteria: een echte “stadsbrug”

Oude lift bij Oversteek (maart 2021)
Oude lift bij Oversteek (maart 2021)

De gemeente had 4 ontwerpcriteria aangegeven:

  1. Contextuele inbedding: integraal deel uitmaken van het rivierlandschap en goed zichtbaar en beleefbaar zijn, zowel vanaf de oevers als vanaf de stadsbrug
  2. Samenhang in het bestaande en toekomstige beeld van Nijmegen met de dijkverlegging en alle ruimtelijke ontwikkelingen rondom de Waal.
  3. Een kunstwerk van hedendaagse techniek en vormgeving in één gebaar.
  4. Aandacht voor de gebruiks- en belevingswaarde: een verblijfsbrug, zowel bovendeks als op maaiveldniveau, met een aangename onderwereld.

Daarbij was er een budget van 140 miljoen euro?

De bouw kon in mei 2011 worden begonnen en duurde tot 2013. De bouw van de boogbrug had in de uiterwaarden plaats gevonden. Op zaterdag 20 april 2013 kon de boogbrug onder veel belangstelling worden ingevaren. Daarna volgde het afwerken ter plaatse.

De brug is ontworpen door de Belgische architecten Laurent Ney  en Chris Poulissen.  De bouwkosten waren 260 miljoen euro.

Deze weg sluit aan de zuidelijke kant aan bij de Verlengde Energieweg en aan de noordkant op de Graaf Alardsingel. Voor auto’s heeft de brug 2 x 2 rijbanen, een vluchtstrook  en er is ruimte gereserveerd voor een eventuele 5e baan, bijvoorbeeld voor openbaar vervoer.

Aan de kant van de stad is er  stadskant is een pad van 4 meter breed voor fietsers en voetgangers. Daarbij zijn er tevens balkons gemaakt, om van het uitzicht op de rivier en de stad te kunnen genieten.

Om de capaciteit van de A50 te vergroten werd gelijktijdig met de Oversteek is de tweede brug bij Ewijk gebouwd, naast de reeds bestaande. Vanaf 2013 heet deze officieel de Tacitusbrug gebouwd, maar wordt over het algemeen nog steeds de Ewijkse brug of brug bij Ewijk genoemd.

De omgeving: de brug als onderdeel van rivierlandschap en stad

Nijmegen vanaf Oversteek droogte 20210413
Nijmegen vanaf Oversteek tijdens een droogte (april 2021)

Een belangrijk onderwerp (en een eis aan het ontwerp) was het samenspel met de omgeving; de stadsbrug moest een onderdeel van de stad worden. Daarom is er gekozen voor een slanke stalen hoofdoverspanning van 285 meter, terwijl 235 de minimale eis was. Hierdoor wordt de hele rivier overspannen in plaats van alleen de vaargeul. Daarbij ligt de Waal gecentreerd onder de brug. Daarmee maakt de brug daadwerkelijk onderdeel uit van de omgeving.

Een vergelijkbaar uiterlijk met de Waalbrug was wenselijk. Daarnaast zijn de zijkanten van de brug van baksteen, tevens een verwijzing naar de baksteenindustrie en gebruik daarvan in Nijmegen.

Daarnaast zijn de pijlers gebouchardeerd, zodat de kiezels zichtbaar zijn. Dit is een verwijzing naar het grind in de rivier. Boucharderen is het opruwen van het oppervlak met een  zogenaamde bouchardeerhamer: een hamer dat is voorzien van een massieve kop met stalen punten.

Grootste enkelvoudige boogbrug in Europa

Met een stalen brugconstructie van 285 meter is het de grootste boogbrug van Europa met een enkelvoudige boog. Het is de één na langste hoofdoverspanning van Nederland en tevens de langste boogbrug van Europa met slechts 1 boog. Sinds 2016 heet de weg over de brug de Generaal James Gavinsingel.

Het ontwerp van een boogbrug was geen eis van de Gemeente Nijmegen. Ook voor de ontwerpers was de boogbrug vooraf geen bewuste keuze:

“Ask Poulissen where he gets his ideas for his designs and he will tell you he doesn’t know. “The best designs evolve gradually, in a process with multiple people. You have to consider all of the interests at play. Things like ecology, flora, fauna, noise pollution, contamination. It’s barely about the form. For example, when Laurent and I were working on the bridge project ‘De Oversteek’ in Nijmegen we didn’t anticipate beforehand that those arches would be there. That idea materialized during the project, in part because of the limited budget. That forced us to find clever solutions. And the solution with the arches turned out to cost a lot less, and it doesn’t require much maintenance. There are no joints, no bearings.”

Boogbrug met trekband

De hoofdoverspanning is een zogenaamde boogbrug met trekband.  Wikipedia https://nl.wikipedia.org/wiki/Boogbrug: “De boogbrug met trekband: dit type wordt het meest toegepast bij grotere overspanningen. De boog ligt over het algemeen (maar niet noodzakelijk) boven het rijdek. Het gewicht van het rijdek en het verkeer wordt via trekkracht in de verticale staven via de boog afgeleid naar de fundering. Door een horizontale trekband aan te brengen tussen de uiteinden van de boog worden de horizontale spatkrachten op de landhoofden opgeheven, waardoor de fundering alleen verticale krachten te verwerken krijgt. Het rijdek zelf fungeert vaak als trekband.” De Nationale Staalprijs: “Stadsbrug ‘De Oversteek’ is een enkelvoudige boogbrug. Dit is de meest efficiënte boogstructuur. In het ontwerp is de krachtswerking van de stalen boog benut: de boogranden zijn naar buiten geduwd waardoor de boog verticaler is komen te liggen en de draagkracht is vergroot. Het resultaat is een slanke boogconstructie met relatief weinig staal. De brug staat schuin ten opzichte van de rivier, daarbij de richting van de stroming van de Waal respecterend. Dit is een bewuste architectonische keuze”.

Daarbij is betreft het een zogenaamde netwerkboogbrug: “Netwerkboogbrug met diagonale hangers die elkaar meerdere keren kruisen”.

1 boog

Waar de meeste bruggen 2 bogen (de Waalbrug heeft er 4) met windverbanden hebben., heeft de Oversteek maar 1 boog.  Dit is gedaan vanuit oogpunt van onder andere materiaalbesparing. Bovendien wordt er minder staal blootgesteld aan corrosie, welke een directe relatie heeft met het schilderwerk. Bij 1 boog was er aanmerkelijk minder oppervlakte om te verven: bij 2 bogen gaat om bijna 3x zo veel schilderwerk.

Door de enkele boog in plaats van een dubbele boog, is het tevens minder zichtbaar dat de brug de rivier onder een hoek overspant, in plaats van er haaks op te staan.

Pijlers

Onderkant Oversteek (oktober 2023)
Onderkant Oversteek (oktober 2023)

De pijlers zijn gestroomlijnd gemaakt en zo geplaatst, dat de vaargeul volledig gebruikt kan worden. Een van de ontwerpvoorwaarden was dat de brug het waterpeil met niet meer dan 1 millimeter mocht laten stijgen.

Aanbruggen

De aanbruggen (het gedeelte van de brug dat de hoofdoverspanning verbindt met het landhoofd; of simpel gezegd: het gedeelte van de brug over de uiterwaarden). Aanvankelijk was de gedachte deze van staal te maken, maar dat zou te veel geld kosten.

Daarom zijn deze nu gemaakt van beton en baksteen, wat overeenkomt met de Waalbrug. Een andere verwijzing naar de Waalbrug is dat ook hier de aanbruggen uit verschillende bogen bestaan. Doordat de aanbruggen nu uit 1 stuk bestaan, waren geen zogenaamde “dilatatievoegen” nodig: dit zijn voegen die het krimpen en uitzetten van materialen moeten opvangen en op deze manier scheuren voorkomen.

Een voordeel van het metselwerk is bovendien dat de aanbruggen daarmee flexibel genoeg zijn om verticale vervormingen door natuurschommelingen op te vangen.

De aanbrug is in het noorden 680 meter lang en 230 meter in het zuiden.

Duurzaamheid en Milieu

De bouwers hebben rekening gehouden met duurzaamheid en milieu. Onder andere door:

  • Bij de bouw zijn materialen per schip aangevoerd in plaats van met vrachtwagens, wat positieve effecten op de  CO2 uitstoot heeft
  • Het beton, staal en asfalt van de brug is deels herbruikbaar, wanneer zij over 100 jaar op het einde van haar levensduur is
  • Er is zand en puin uit de omgeving gebruikt
  • Tijdens de bouw waren er beschermde maatregelen voor het behoud van bittervoorn, mussen en palingen
  • Vogelkastjes voor mussen
  • Uiterwaarden zijn in oorspronkelijke staat hersteld en de bossage aan de Winselingseweg is behouden gebleven
  • Sanering van de kolk van Braam, welke is ingericht als natuurvriendelijke oever voor de bittervoorn en waterplanten

 

Opening

De officiële opening vond plaats op 23 november 2013, waarbij de brug op 24 november ’s avonds openging voor verkeer. De opening werd bijgewoond door duizenden belangstellenden. Ook waren nabestaanden van de 48 gesneuvelde Amerikanen aanwezig.

Bij de opening werden beelden vertoond van de film A bridge too far, met zang van de sopraan Francine van der Heijden. De 48 gesneuvelde Amerikanen kregen een eerbetoon en er werd voorwerk afgestoken. Oud-generaal Ben Bouman, die als enige Nederlander aan de oversteek had deelgenomen en de Amerikaanse veteraan Francis Keefe openden de brug met een optocht van historische legervoertuigen. Daarna wandelde burgemeester Bruls samen met duizenden Nijmegen over de burg.

Onderhoudsarm

De brug is zodanig ontworpen en gebouwd, dat het de komende 100 jaar zo min mogelijk onderhoud nodig heeft.

Staalprijs 2014

De brug ontving de Staalprijs 2014. Het Juryrapport: “Deze enkelvoudige stalen boogbrug is meer dan een brug. Het is een landmark, een kunstobject, een aandenken, een verblijf- en ontmoetingsplaats en de resultante van integraal ontwerpen en bouwen op basis van een vernieuwende aanbestedingswijze.

De inpassing van de stadsbrug in zijn landschappelijke, historische en culturele context oogst grote bewondering. Aangekomen boven land gaat de hoofdoverspanning over in aanbruggen met bakstenen uit streekeigen klei. Aan weerszijden lopen de bruggen ver boven het land door om het natuurlijke evenwicht op de oevers te bewaren. En de 48 lantaarns op het brugdek herdenken hetzelfde aantal gesneuvelden tijdens WOII-operatie Market Garden, om nog maar een aspect te noemen. Een integrale prestatie op alle onderdelen.”

20 september 1944: De Oversteek

Oefening herdenking de Oversteek 20230914
Oefening voor de herdenking de Oversteek (september 2023)

De naam de Oversteek is een herinnering aan de oversteek van de geallieerden op 20 september 1944. Deze historische actie maakte deel uit van Market Garden.

De aanvallen aan de centrumzijde van Nijmegen waren mislukt, onder andere omdat de Duitsers zich op het Valkhof en Hunerpark hadden kunnen ingraven. Voor de Britten, die de brug in Arnhem hadden veroverd, begon de tijd steeds verder te dringen.

Die middag staken de para’s van het 3e bataljon van de 504 Parachute Infantry Regimant (PIR) van de Amerikaanse 82e Luchtlandingsdivisie (82nd Airborne) onder leiding van majoor Julian Cook de Waal over. Zij deden dit in 26 canvas bootjes, op klaarlichte dag. Zij werden daarbij ondersteund door 307 Airborne Engineer Battalion, 376 Parachute Field Artillery Battalion 82 Airborne in samenwerking met 505 Para Infantry Guards Armoured Division.

Van de 260 soldaten die de eerste oversteek maakten raakte ongeveer de helft gewond of sneuvelde. Bij deze actie overleden 48 man. Zij slaagden er in om de noordzijde van de brug in handen te krijgen.

Ook aan de gevechten aan de zuidkant kwam een einde, ook omdat de noordkant door de Amerikanen veroverd was. Hierdoor konden de tanks van het Britse 30e Legerkorps Britse 30e Legerkorps konden oversteken. Het was inmiddels te laat om de luchtlandingsdivisie in Arnhem te bereiken, die de brug aldaar moest opgeven.

Herinneringen aan Oversteek

Behalve de naam de Oversteek herinnert het kunstwerk Lights Crossing aan de oversteek. Elke avond wordt bij.. de Sunset March over de brug gelopen. En hoewel sec geen deel uitmakend van de brug, dient op deze plaats ook “De Oversteek” van Marius van Beek hier te worden besproken, dat naast de brug ligt.

Lichtkunstwerk Lights Crossing

Het kunstwerk Lights Crossing (overstekende lichten) maakt onderdeel uit van de brug/ Dit is een ontwerp van Atelier Veldwerk (Rudy Luijters en Onno Dirker).

De naam de Oversteek, de 48 paren lantaarnpalen en een monument herinneren nog aan de overtocht. De 48 paren lantaarnpalen herinneren aan de 48 Amerikaanse soldaten die bij deze actie sneuvelden.

 ‘s avonds gaan de 48 paren 1 voor 1 aan, in het tempo van een trage mars, van zuid naar noord. Dit duurt 11 minuten. Pas daarna gaat de aanstraalverlichting aan.

Op de site van ACN staat een audiotour:

Sunset March

Sinds 19 oktober 2014 loopt elke avond minimaal een veteraan bij zonsondergang de zogenoemde Sunset March over de brug, terwijl de lichten aan gaan. “Met dit initiatief willen de veteranen niet alleen herdenken welk offer de Amerikaanse militairen hier ver van huis hebben gebracht voor de vrijheid van het Nederlandse volk. Zij willen hiermee vooral ook een zichtbare brug slaan naar alle veteranen die in missies over de hele wereld hebben bijgedragen en nog steeds bijdragen aan vrede en vrijheid.”

Zie de eigen website van Sunsetmarch.

Bronnen

https://www.baminfra.nl/projecten/stadsbrug-de-oversteek-nijmegen

https://www.wegenwiki.nl/De_Oversteek

https://nl.wikipedia.org/wiki/Julian_Aaron_Cook

Duizenden bij historische opening brug Nijmegen, Marco Loef in De Gelderlander,

23 november 2013 https://www.gld.nl/nieuws/2043522/duizenden-bij-historische-opening-brug-nijmegen

Oversteek één voor één aan gaan, Thijs Stevens  in IndeBuurt, 8 dec ’18 https://indebuurt.nl/nijmegen/genieten-van/mysteries/mysterie-hoe-het-nou-komt-dat-alle-lantaarnpalen-op-de-oversteek-n-voor-n-aan-gaan~63820/

 

https://www.huisvandenijmeegsegeschiedenis.nl/info/Waalsprong

https://mijngelderland.nl/inhoud/canons/nijmegen/de-waalsprong

Opening nieuwe stadsbrug Nijmegen op 23 november | gelderlander.nl

https://www.wegenwiki.nl/Tacitusbrug

https://www.nationalestaalprijs.nl/project/verkeersbrug-de-oversteek

https://www.betonlexicon.nl/N/Nabewerkingen

Witte Kerkje, Dorpsstraat 112 Neerbosch-Oost (februari 2021)
#Nijmegen, Gebouw van de dag

Witte Kerkje en kerkhof Neerbosch-Oost

Eind 14e/begin 15e eeuw Kerk en kerktoren Dorpsstraat 112, Begraafplaats, Gemeentelijk monument Neerbosch-Oost

Witte Kerkje, Dorpsstraat 112 Neerbosch-Oost (februari 2021)
Witte Kerkje, Dorpsstraat 112 (februari 2021)

De meeste mensen kennen het kerkje aan zijn kleur: het Witte kerkje van Neerbosch. Het is eind 14e/begin 15e eeuw gebouw als een kerk gewijd aan St. Antonius Abt. In 1591 werd het een hervormde kerk. In 1975 en 2014 volgden er restauraties.

Vooraf

Eind 13e eeuw vond drooglegging plaats van het moerassige gebied ten westen van Nijmegen, de “Nederen Bossche”. Deze bossen maakten onderdeel uit van het Reichswald. In 1410 wordt “Die capelle in den Nederen Bossche genoemd” in een scheepsprotocol: waarschijnlijk hadden zich op dat moment al zoveel mensen in het gebied gevestigd dat er een kapel was. De kapel was gewijd aan St. Antonius, zoals veel kapellen in bosrijke gebieden (Huis van de Nijmeegse Geschiedenis).

Van St. Antonius Abt naar Hervormde kerk

Witte kerkje Neerbosch Hendrik Hoogers GN701
Witte kerkje Neerbosch, ets van Hendrik Hoogers, 1788 (GN701 RAN)

De kerk zelf is eind 14e/begin 15e eeuw gebouwd en eveneens gewijd aan St. Antonius Abt. De toren is later gebouwd, in 1438. Daarbij is deze toren In 1456 vernieuwd. De lage zijbeuken zijn van latere datum.

Architectuur en inrichting

Wikipedia: “De kerk is gebouwd als gotische dorpskerk met pseudo-basilicaal schip op pijlers en een driezijdig gesloten koor met sacristie aan de zuidzijde. Aan de zuidzijde van het schip bevindt zich een overwelfd portaal. Het interieur heeft kruisribgewelven op gebeeldhouwde kraagstenen. Het schip met ingangsportaal en het koor met sacristie zijn waarschijnlijk 15e-eeuws.

De toren is een eenvoudig gotisch bouwwerk met slanke ingesnoerde naaldspits. De klokkenstoel heeft een klok van Adriaen Steylaert en dateert uit 1574. De klok heeft een diameter van 73,5 cm. Het mechanische torenuurwerk is aanwezig, maar niet in gebruik.“

Hervormde kerk

De Nederlands Hervormde St. Antoniuskerk (het witte kerkje van Neerbosch), met omgevende bebouwing, 1900 (GN45013 RAN)
De Nederlands Hervormde St. Antoniuskerk (het witte kerkje van Neerbosch), met omgevende bebouwing, 1900 (GN45013 RAN)

Vanaf 1591, op het moment dat Maurits Nijmegen op de Spanjaarden tijdens de Tachtigjarige Oorlog had veroverd, ging de kerk over naar de Nederduits Gereformeerde Kerk (de “hervormden”).

Daarbij is het bijzonder dat de grijze stenen vloer afkomstig is uit de St. Stevenskerk. Toen rond 1800 de vloer van de Sint Steven aan vervanging toe was, zijn de tegels in het Witte kerkje terecht gekomen. Daarvoor had de vloer het Witte kerkje bestaan uit aarde.

Naast de begraafplaats, werden ook in de kerk zelf mensen begraven. Dit waren 6 graven, waarbij er 1 bewaard is gebleven. Afgaande op de foto’s, staat de grafsteen hiervan tegenwoordig in de ruimte opgesteld.

Van centrum van het dorp naar rand

De Dorpsstraat met Witte Kerkje, 1922-1926 (GN11036 RAN)
De Dorpsstraat met Witte Kerkje, 1922-1926 (GN11036 RAN)

Oorspronkelijk vormde de kerk en pastorie samen met de jongensschool de kern van het dorp Neerbosch. Het dorpje raakte echter doormidden gesneden bij de aanleg van het Maas-Waalkanaal in 1927. Daarbij kwam de kerk door uitbreidingen van Neerbosch-Oost aan de rand van de wijk te liggen.

Sinds de laatste eredienst raakte het in onbruik.

Het Nederlands Hervormde kerkje - tot de Reformatie gewijd aan St. Antonius Abt - of Witte kerkje van Neerbosch voor de restauratie, 1969 (F.J.G. Schemkes via 88775 RAN CC0)
Het Nederlands Hervormde kerkje – tot de Reformatie gewijd aan St. Antonius Abt – of Witte kerkje van Neerbosch voor de restauratie, 1969 (F.J.G. Schemkes via 88775 RAN CC0)

In 1975 volgde een restauratie. Vanaf dat moment was de kerk weer af en toe in gebruik, meestal als trouwlocatie.

Verkoop

Aart Stadelmaier, kleermaker van de paus

Van 2004 tot 2010 had Aart Stadelmaier zijn atelier en winkel in het schip. De toren (en kerkhof) bleef eigendom van de gemeente.

Hij stond bekend als “kleermaker van de paus”. Zijn bedrijf maakte kazuifels, habijten en andere religieuze gewaden en voorwerpen. Aart, die zijn vader in 1997 had opgevolgd, specialiseerde zich in moderne, sobere gewaden voor grote plechtigheden, vooral voor de Amerikaanse markt. Onder andere door het leveren van 1500 gewaden voor het bezoek van paus Johannes Paulus II aan Saint Louis (Missouri) in 1999 en 800 bij de opening van de kathedraal in Los Angeles. In 2004 was het bedrijf failliet gegaan vanwege afnemende markt en slechte bedrijfsresultaten.

In Nijmegen werd een doorstart gemaakt, met het atelier en winkel in het Witte Kerkje. De gehele productie werd naar Roemenië verhuisd. In 2010 ging hij echter alsnog failliet.

Daarop werd het pand te koop gezet. Wanneer het schip “al een tijdje” te koop staat (vraagprijs 295.000 euro), is het mogelijk om vanaf maart 2013 om ook de toren (vraagprijs 25.000 euro) van de gemeente te kopen. Dit, vanuit de gedachte dat het waarschijnlijk makkelijker is om het gehele gebouw -mét toren- te verkopen. De gemeente stelt bovendien een voorlopig koopcontract met Stadelmaier. Daarnaast is het ook mogelijk om in het pand te mogen gaan wonen.

Ton Brouwers

De nieuwe eigenaar wordt Ton Brouwers met zijn bedrijf Because (Noviomagus). Hij laat een glazen pui in staal bouwen door Staal in Stijl, waarbij de foto’s nog op zijn site zijn te zien. Brouwers had echter geen interesse in de toren (Erfgoedstem); de toren en begraafplaats zijn tegenwoordig (april 2024) nog steeds eigendom van de gemeente.

Rob en Janneke Haukes

In 2017 is er een nieuwe eigenaar: Rob en Janneke Haukes. Aanvankelijk was het idee om het gebouw als kantoorruimte te gebruiken. Al snel kwam het idee dat het gebouw een breder publiek verdient dan alleen als kantoor dienen, De ruimte kan gehuurd worden voor onder andere trouwen, rouwen, vergaderingen en concerten. (Behalve de eigen website, heeft IndeBuurt een mooi artikel over de verbouwing en het kerkje geschreven).

Begraafplaats

Ten noorden van het kerkje ligt een begraafplaats. Deze deed van ongeveer de 15e eeuw tot 1890 dienst als kerkhof. Na de reductie werden zowel katholieken als protestanten op het kerkhof begraven, elk op hun eigen gedeelte. (In Paradisum), ondanks dat er een verbod op het katholicisme was. Waarschijnlijk op de manier waarop Cultureel Erfgoed de situatie in het algemeen beschrijft: “Met de Reformatie eind zestiende eeuw raakten nagenoeg alle katholieke kerkhoven in handen van burgerlijke of hervormde gemeenten. Katholieken konden er nog gewoon begraven worden, maar zonder religieuze verwijzingen bij uitvaart of op een eventuele gedenksteen.”

De gemeentelijke monumentenlijst noemt: “Ondanks het verbod op het katholicisme werden op de begraafplaats vanaf 1810 zowel katholieken als Nederlands-hervormden begraven.” Waarschijnlijk bedoelt ze met “1810” dat vanaf dat moment het katholicisme niet meer verboden is en dat ze haar overledenen openlijk volgens hun gewenste riten kunnen begraven.

Het einde

De hervormden werden hier tot 1829 begraven. Vanaf 1848 werden de katholieken vooral begraven op de katholieke begraafplaats aan de Dennenstraat. In 1890 ging het kerkhof dicht, aangezien sinds de opening van de algemene begraafplaats aan de Graafseweg in 1881 geen nieuwe begrafenissen waren geweest.

Vervolg

Daarna zette het verval in: overwoekering van graven, geopende grafkelders en hekken waren omver getrokken. Tussen 2012 en 2017 heeft de gemeente samen met stichting in Paradisum de begraafplaats gerestaureerd. Tot nu toe konden 47 graven zichtbaar worden gemaakt en beschreven. Een mooi artikel over de restauratie is te vinden op de site van In Paradisum, beheerder van deze en andere begraafplaatsen van Nijmegen

Bronnen

Gemeentelijke Monumentenlijst

https://nl.wikipedia.org/wiki/Nederlands_Hervormde_kerk_(Neerbosch)

https://www.huisvandenijmeegsegeschiedenis.nl/info/Parochie_Neerbosch

https://www.huisvandenijmeegsegeschiedenis.nl/info/Kerkdorpen_Hees_en_Neerbosch

https://indebuurt.nl/nijmegen/woning-van-de-week/binnenkijken-bij-het-nijmeegse-witte-kerkje-de-oude-vloer-van-de-stevenskerk~164417/: met mooie foto’s van het pand van binnen

Binnenkijken bij het Nijmeegse Witte Kerkje: ‘De oude vloer van de Stevenskerk’, Sam de Bondt in IndeBuurt, 15 jan ’22

https://www.gelderlander.nl/nijmegen-e-o/witte-kerkje-van-neerbosch-is-nu-een-officiele-trouwbestemming-het-schreeuwt-om-bruiloften~acbfbabb

https://www.gelderlander.nl/nijmegen/kerk-te-koop-in-neerbosch-nu-met-toren~ade0282d

Begraafplaats Daalseweg

De kerkbesturen van de 4 Nijmeegse parochies verzochten B en W op 6-9-1884 om een nieuwe begraafplaats te mogen aanleggen.…

Julianapark en begraafplaats

Het Julianapark kent een aantal prachtige bomen en doornaast veel moderne beelden. Oorspronkelijk lag hier Fort Kijk in de Pot…

Stenen Bank

De Stenen Bank is een geschenk ter herinnering aan de opening van de tramlijn tussen Nijmegen en Hees. Het is…

Limonadefabriek Onstenk Eerste Walstraat 64- 74, architect vd Boogaard (april 2024)
#Nijmegen, Gebouw van de dag

Firma G.J. Onstenk Eerste Walstraat architect vd Boogaard

Limonadefabriek Onstenk Eerste Walstraat 64- 74, architect vd Boogaard (april 2024)
Limonadefabriek Onstenk Eerste Walstraat 64 – 74, architect vd Boogaard (april 2024)

In 1930 ontwerpt architect M. van den Boogaard (die ondertekent met A. van den Boogaard) de limonadefabriek voor Onstenk in de Eerste Walstraat 64-74. Daarvoor heeft hij al de uitbreiding van Onstenk in 1929 in de Regulierstraat ontworpen.

Vooraf: Begin Regulierstraat en uitbreiding

De Firma Onstenk was klein begonnen in de Regulierstraat, waar “op bescheiden voet een bierhandel en limonade-fabriek werd geëxploiteerd”. (De Gelderlander 1/8/1939) Gerhardus Jozephus Onstenk (24-7-1901 Baak, gemeente Steenderen) was op 23 juni 1926 van Zutphen naar Parkweg 76 in Nijmegen verhuisd. Op 21 september 1926 trouwt hij met Hendrika Theodora Brink (28-3-1900, Vorden). In 1928 komt Onstenk voor op de Regulierstraat 33: waarschijnlijk betreft dit zijn woning en kleine bedrijf; een andere mogelijkheid is dat het “pakhuis” op 33a al bij Onstenk hoort.

Deze ruimte bleek te klein te zijn. Daarop wordt het naastgelegen pand bijgetrokken, naar ontwerp
van architect Van den Boogaard. Mogelijk betreft dit het “pakhuis” op Regulierstraat 33a. De Gelderlander:

Uitbreidng firma G.J. Onstenk.

Bovengenoemde firma sinds eenige jaren gevestigd aan de Regulierstraat, zag zich door uitbreiding van relaties genoodzaakt haar bekende electrische limonadefabriek en bierbottelarij eene belangrijke uitbreiding te doen ondergaan, waarvoor het naastgelegen pand werd aangetrokken. Hierdoor werd een ruimte verkregen van 30 bij 9 meter, een afmeting die noodig bleek om plaats te geven aan de verschillende moderne machines waarmede het bedrijf werd verrijkt. De eigenaar is nu meer dan ooit in de gelegenheid de bestellingen, en vooral de grootere kwantums vlug en op tijd te leveren, waarvoor een speciale autobesteldienst in bedrijf werd gesteld.

De heer Onstenk is hoofdagent van de bekende Hengelosche bieren en fabriceert bovendien verschillende limonade gazeuses met koolzuur.

De verbouwing, zoomede ’t aanbrengen der nieuwe pui, geschiedde door den architect den heer v.d. Boogaard.” (De Gelderlander 22/6/1929).

Opvallend is, dat het artikel in De Gelderlander 1/8/1939 niets over de uitbreiding van
1929 noemt, terwijl het bij het pand op de hoek Regulierstraat-Eerste Walstraat
om nieuwbouw gaat. Het pand van Regulierstraat 33 (en 33a) zal overigens tijdens het bombardement van februari 1944 worden verwoest.

Nieuwbouw hoek Regulierstraat – 1e Walstraat

Bouwplan v/e Limonadefabriek met Winkelhuis en Bovenwoningen, Arch A. v.d. Boogaard, Datum Dossier 25-2-1930 (D12.395368)
Bouwplan v/e Limonadefabriek met Winkelhuis en Bovenwoningen, Arch A. v.d. Boogaard, Datum Dossier 25-2-1930 (D12.395368)

“Na eenige jaren bleek, dat de voortdurende groei van het bedrijf, het noodzakelijk maakte naar een grootere ruimte om te zien, welke werd gevonden door nieuwbouw op een terrein hoek 1e Walstraat en Regulierstraat, waar de firma thans nog is gevestigd.” (De Gelderlander 1/8/1939)

Op 12-2-1930 besteedt A. v.d. Boogaard “Het afbreken van de perceelen 64-88 aan de Eerste Walstraat hoek Regulierstraat te Nijmegen en het daar weder opbouwen van een Winkelhuis met Limonadefabriek en drie Bovenwoningen” aan. (PGNC 5/2/1930)

Links is een woning, rechts de fabriek, welke nog verder doorloopt (D12.395368). Daarbij rechts 2 grote deuren, waarschijnlijk bedoeld voor het in- en uitrijden. De gehele begane grond bij de nummers 64 t/m 72 was de limonadefabriek (de 2 grote deuren en het raam links naast de linker grote deur; de deuren bij nummer 64, 68 en 72 zijn opgangen naar de bovenwoning). Deze fabriek liep vervolgens door, achter de panden van de Regulierstraat. Afgaande op de tekening, zijn hetzelfde deuren als tegenwoordig.

Bouwplan v/e Limonadefabriek met Winkelhuis en Bovenwoningen, Arch A. v.d. Boogaard, Datum Dossier 25-2-1930 (D12.395368)
Bouwplan v/e Limonadefabriek met Winkelhuis en Bovenwoningen, Arch A. v.d. Boogaard, Datum Dossier 25-2-1930 (D12.395368)

Op 12-9-1933 krijgt Onstenk een hinderwetvergunning voor het uitbreiden van zijn fabriek (PGNC 12-9-1933).

Uitbreiding 1939: destilleren en vervaardigen van alcohol

Advertentie Onstenk De Gelderlander 29/7/1939
Advertentie Onstenk De Gelderlander 29/7/1939

“Ook de nieuwe zaken floreerde er wel zoodanig, dat de heer Onstenk met het plan rondliep aan de zaak te verbinden een disteleerderij 1e klasse likeurfabriek en advocatenfabriek. Deze plannen zijn thans verwezenlijkt”,  vervolgt het artikel van 1 augustus 1939.

Hiervoor had Onstenk op 5 mei een hinderwetvergunning verkregen “tot het oprichten van een inrichten en distilleeren en vervaardigen van alcoholica” (PGNC 9/5/1939). Het betreft Eerste Walstraat no. 66 (Sectie C. No 6804), waar de architect Cornelissen een (interne) verbouwing voor ontwerpt (zie het bouwdossier D12.404610).

“Plaatselijke zaken kunnen nu het door hun benoodigde betrekken van een stadgenoot en zijn niet meer afhankelijk van buiten Nijmegen gevestigde firma’s.

Nijmegen heeft nu zijn eerste plaatselijk gevestigde distelleerderij en waar de firma Onstenk reeds een reputatie verwierf op ’t gebied van bier en limonade, zal zij deze reputatie hoog weten te houden door ook het gedistilleerd, likeuren, enz. te rangschikken in eerste klas kwaliteit en service.”

Ook is er een bouwtekening D12.405278 waarbij Cornelissen in april 1940 een kleine uitbreiding heeft ontworpen door een deel van de open plaats achter bij de fabriek te trekken.

Rond 1950 is het bedrijf verhuisd naar de Biezenstraat.

Gemeentelijk Monument

Deur Eerste Walstraat 20240412
Deur Eerste Walstraat (april 2024)

Het pand is een Gemeentelijk Monument met als waardering:

“Het pand is een goed en gaaf bewaard gebleven voorbeeld van een klein fabrieksgebouw met woningen in late Amsterdamse schoolstijl van architectenbureau A. v.d. Boogaard uit het jaar 1930. Daarnaast is het fabrieksgebouw van stedenbouwkundig belang, vanwege de beeldbepalende ligging op de hoek van de kruising van de Eerste Walstraat en de Regulierstraat.”

(Overige) Bronnen en verder lezen

Onstenk distilleerderij, Noviomagus: een uitgebreid artikel, ook over het vervolg in de Biezenstraat, met daarnaast foto’s van etiketten.

Van den Boogaard, architecten

Architecten Van den Boogaard 3 Generaties met 4 architecten Van den Boogaard. De eerste is beeldhouwer/architect Antonius van den Boogaard.…

Van Welderenstraat 108, augustus 2023 (Google Streetview) met de verbouwde gevel uit 1934 door architect Ebing
#Nijmegen, Gebouw van de dag, Van Welderenstraat

Verbouwing de Papaver Van Welderenstraat 108 architect Ebing

1934 Van Welderenstraat 108 (huidig)

Van Welderenstraat 108, augustus 2023 (Google Streetview) met de verbouwde gevel uit 1934 door architect Ebing
Van Welderenstraat 108, augustus 2023 (Google Streetview) met de verbouwde gevel uit 1934 door architect Ebing

De Van Welderenstraat 108 is waarschijnlijk gebouwd in de eerste jaren van 1880. Daarbij kreeg de winkel haar uiterlijk in 1934, wanneer de benedenwoning wordt verbouwd naar wolwinkel de Papaver naar een ontwerp van architect Ebing.

Vooraf

”Bestaande toestand” Van Welderenstraat 108-110, Datum tekening 5-4-1934 (D12.400971)
”Bestaande toestand” Van Welderenstraat 108-110, Datum tekening 5-4-1934 (D12.400971)

De architect van het pand is nog niet bekend. Bij de verbouwing in 1934 wordt de benedenverdieping omschreven als “benedenhuis”. De dakkapel van nummer 106 is hetzelfde als die van 108: mogelijk betreft het dezelfde architect en project.

Afgaande op de kaart van het Bevolkingsregister 1880 lijkt de eerste bewoner van het pand Sara Ida Catharina Louisa Meurs (Gendringen, 23/7/1845) te zijn, weduwe van Wierts Van Coehoorn. Zij komt hier op 14-2-1884 met haar kinderen en een dienstbode te wonen. Ze zijn dan afkomstig uit Ubbergen. Op 18-9-1885 vertrekt ze naar Amsterdam. Het adres is op dat moment van Welderenstraat 37a.

Daarna komt Johannes Courtois (8-2-1852 Brummen) er vanaf 3-12-1885 met zijn gezin te wonen. Zijn beroep is ”Particulier’. Ze zijn dan afkomstig van Soerabaia. Op 27-4-1889 vertrekt het gezin naar Ubbergen. Het adres is op dat moment van Welderenstraat 12.

Op 28-5-1889 komt Agatha Maria van Luik (6-4-1828 Naaldwijk) er te wonen. Zij is “zonder” beroep. Haar adres is van Welderenstraat 13, waarbij “het blauwe potlood” van Welderenstraat 108 heeft bijgeschreven. Haar vorige woonplaats is moeilijk te lezen. Zij komt nog voor in het Adresboek 1915.

Dan staat in het Adresboek 1916 de dames A. en E. en C. Schoonen en in dat van 1918 H.P. Daalderop. In het Adresboek van 1932 en 1934 komt C.P.L. Clemens, stucadoor voor en daarnaast Mej. C.E.J. Clemens. In De Gelderlander 29/5/1934 adreveert Chr.J. Clemens, stukadoors- en wittersbedrijf, dat hij verhuisd is naar Vondelstraat 43.

Verbouwing De Papaver

Plan tot verbouwing van een Benedenhuis tot Winkelhuis a/d van Welderenstraat No 108-110 te Nijmegen, Sectie B. 768, Architect Ebing, Datum tekening 6-5-1934 (D12.400972)
Plan tot verbouwing van een Benedenhuis tot Winkelhuis a/d van Welderenstraat No 108-110 te Nijmegen, Sectie B. 768, Architect Ebing, Datum tekening 6-5-1934 (D12.400972)

Bij de verbouwing blijkt A. Zwetsloot de eigenaar te zijn. Waarschijnlijk betreft het Adrianus Zwetsloot, “zonder beroep”,  die op dat moment op Parkweg 44 woont. In oktober 1934 opent Rie (Maria Gerarda) van Breukelen (19/01/1907 – 26/07/2000) haar winkel.  Haar portret is te zien op: F9929 (tevens een bron van dit artikel). Zij blijkt in mei 1934 vanuit Soest naar Nijmegen te zijn gekomen (PGNC 27/10/1934).

De Gelderlander schrijft over de opening:

Wolhuis “De Papavaer”.

In het tot winkelhuis verbouwde pand aan de v. Welderenstraat 108 opent mej. Rie v. Breukelen heden een nieuwe zaak in kousen, sokken, wol en handwerken, welke zaak zij betitelt met den weidschen naam “De Papaver”. Biedt het artikel wol in dit nieuwe magazijn een overweldigend keuze, vooral de afdeeling dameshandwerken is buitengewoon gesorteerd, waarbij de vakkundige voorlichting en ontwerpen voor de dames een waarborg zijn voor vakkundige bediening.

Onder voorlichting van den architect den heer C.J. Ebing kwam deze verbouwing in zeer korten tijd tot stand, waarbij hij goede hulp had van de aannemersfirma Brands en Olthof. De electrische installatie werd geleverd door den heer Albers, terwijl de heer v.d. Zand de ornamenten leverde. De heer P. Gerrits verzorgde het keurige schilderswerk.” (De Gelderlander 12/10/1934)

Het PGNC vermeldt dat van Breukelen zelf “tientallen jaren in de eerste zaken werkzaam is geweest”.  En daarnaast blijkt Ebing het werk dichtbij had: hij had zijn kantoor op Van Welderenstraat 106. (PGNC 12/10/1934).

Vervolg

Advertentie De Papaver (PGNC 22/3/1940)
Advertentie De Papaver (PGNC 22/3/1940) Van Welderenstraat 108

Rie van Breukelen zal tot haar huwelijk in 1942 haar zaak hebben, totdat zij in 1942 trouwt met electro-installateur Wim (Willem Rudolph Marie) Groos (29/03/1906 – 09/10/1962) (F9929).

In De Gelderlander 28/10/1944, De Gelderlander 26/2/1947 en De Gelderlander 16/2/1949 staan advertenties dat het een winkel is van Perfecta, “Stomen. Verven. Stoppage.”, die haar kantoor en fabriek op de Van Goorstraat 27 heeft.

In de De Gelderlander 24/2/1951 staat vervolgens weer een advertentie van Wol- en handwerkhuis De Papaver. Op De Gelderlander 24/12/1954 zit J. Hamers op dit adres (waarbij hij als prijs een fles lotion weggeeft). Firma Joh. Hamers en Co. adverteert in De Gelderlander 14/7/1956 met Zweedse nylon elastieken kousen.

Emmalaan 5 en 7, architect Ebing

In 1932 ontwerpt de architect C.J. Ebing Dubbel (Guido Gezellestraat 63) een dubbel woonhuis, Emmalaan 5 en 7. Dit in…

Molenstraat 105 hoek Van Welederenstraat 20240327
#Nijmegen, Centrum, Gebouw van de dag, Van Welderenstraat

Molenstraat 105 verbouwingen Oscar Leeuw

1902 en 1919 Molenstraat 105

Molenstraat 105 hoek Van Welederenstraat 20240327
Molenstraat 105 hoek Van Welederenstraat, maart 2024

Architect Oscar Leeuw ontwierp 2 verbouwingen voor Molenstraat 105: voor bakker annex lunchroom Creyghton en in 1919 voor kledingmagazijn Bischoff.

Vooraf

Een houtgravure van Banketbakkerij Creyghton, een reclame advertentie, 1900 (RAN F19800)
Een houtgravure van Banketbakkerij Creyghton, een reclame advertentie, 1900 (RAN F19800)

Op de hoek van de Van Welderenstraat en de Molenstraat staat een groot pand, dat rond 1900 gebouwd is.

De architect van het pand is niet achterhaald, daar de bewoner op Molenstraat 42 (Nu Molenstraat 105) in het Bevolkingsregister 1880-1890 Hapsels is, is het niet ondenkbaar dat hij/de Gebr. Haspels de aannemer/architect van het gebouw is geweest. In het Bevolkingsregister 1890 staat de vermelding dat hij naar de St. Annalaan 11? is vertrokken.

Notaris Hijink

Aankondiging Notaris Hijink Molenstraat 105 (PGNC 5/11/1892)
Aankondiging verhuizing Notaris Hijink naar Molenstraat 105 (PGNC 5/11/1892)

In PGNC 5/11/1892 plaatst Notaris Hijink de advertentie dat hij verhuisd is “naar het huis: hoek Molenstraat – Van Welderenstraat. In juli 1892 was W.E. Hijink benoemd tot notaris binnen het arrondissement Arnhem, standplaats Nijmegen. Daarvoor was hij notaris te “Dinksperloo” (Dinxperlo) (De Gelderlander 28/7/1892).

in 1895 vraagt hij een bouwvergunning aan voor een pand aan de Oranjesingel (Gemeenteverslag 1895), waar hij in de loop van 1896 naar toe zal verhuizen.

Creyghton Lunchroom de Molenpoort

Uiterst rechts Creyghton: De Molenstraat , gezien vanaf de kruising met de Van Welderenstraat en de In de Betouwstraat. In het midden het pand De Bonte Os, op de hoek met de Tweede Walstraat, 1900 (F46492 RAN))
Uiterst rechts Creyghton: De Molenstraat , gezien vanaf de kruising met de Van Welderenstraat en de In de Betouwstraat. In het midden het pand De Bonte Os, op de hoek met de Tweede Walstraat, 1900 (F46492 RAN))

In maart 1896 vragen de Gebr. Haspels een vergunning aan tot het oprichten van eene bakkerij in perceel Molenstraat, hoek Van Welderenstraat, kadastraal sectie B. no. 1855.” (De Gelderlander 15/3/1896). Waarschijnlijk betreft het de verbouwing voor Creyghton.

In ieder geval opent N.J. Creijghton in juni 1896 zijn bakkerij.

Op de bovenstaande foto, door het RAN op 1900 gedateerd, staat uiterst rechts de bakkerij van Creyghton. Op het linkerbord lijkt N? Creyghton te staan, op het rechterbord is duidelijk “Ijs Wijnen” en in het midden “Ververschingen” te lezen.

Advertentie N.J. Creyghton (De Gelderlander 22/10/1896)
Advertentie N.J. Creyghton (De Gelderlander 22/10/1896)
Advertentie N.J. Creyghton (PGNC 27/8/1901)
Advertentie N.J. Creyghton (PGNC 27/8/1901)

De Gelderlander over de opening:

“Nijmegen, 23 Juni.

Naar mate onze stad zich uitbreidt, voornamelijk met villa’s en heerenhuizen, neemt ook het getal winkels toe van weelde en goede smaak.

Zoo is nu weder een luxe-zaak gevestigd in het nieuwere gedeelte der Molenstraat, door den heer N.J. Creijghton, die ons zal toonen, wat delicaats er in banketbakkerij en keuken kan geproduceerd worden.

Het fraaie pand, weleer bewoond door den notaris Hijink, is inwendig grootendeels verbouwd en voor zijn nieuwe doeleinde uitstekend ingericht. Een luchtige, doorzichtige winkel, frissche keuken en kelder en een bakkerij met de beste machines, ziedaar wat de heer Creijghton ons toonde. De ondernemer heeft aan zijn zaak nog verbonden een salon voor ververschingen, dat er keurig uitziet en welks interieur zijn stoffeerder, den heer W.A. Smals, alle eer aandoet.

De heer C. was dezen morgen bezig de laatste hand te leggen aan zijn installatie, om nog heden te kunnen openen.” (De Gelderlander 24/6/1896)

1902: Verbouwing Lunchroom door Oscar Leeuw

Het interieur van Creijghton's banketbakkerij ; hoek Van Welderenstraat, 1910-1920 (dr Jan Brinkhoff via D414 RAN)
Het interieur van Creijghton’s banketbakkerij; hoek Van Welderenstraat, 1910-1920 (dr Jan Brinkhoff via D414 RAN)

Lunchroom en Bodega “de Molenpoort”.

Onder dezen naam is onze stad met een inrichting verrijkt, zooals er reeds in de onderscheiden groote steden worden aangetroffen, maar tot dusver hier nog steeds gemist werd. Den heer Creyghton, de gunstig bekende cuisinier en confiseur op den hoek van de Molenstraat en Van Welderenstraat heeft genoemd pand naar den laatsten smaak doen verbouwen en voor een groot gedeelte doen inrichten tot een zoogenaamde Lunchroom of ontbijtzaal vooral bestemd ter dienste der vele vreemde bezoekers onzer stad, die met den trein arriveerende langs den Stationsweg Nijmegen binnenkomen en op dezen vooruitspringenden hoek voortaan een “zoeten inval” zullen vinden; wel te verstaan, niet in dien zin hier enkel zoetigheid zal te verkrijgen zijn; want wie het sierlijk gedrukt tarief, op de tafeltjes ter inzage liggend, raadpleegt, bemerkt dat hier van alles te bekomen is, wat een vermoeid reiziger in de gauwigheid kan opknappen.

Alles is er op ingericht om hem zoo spoedig mogelijk te helpen. Met de gemakkelijke kleine deur valt hij in eens in huis en heeft zich maar aan een der ronde tafeltjes te zetten om te bestellen wat hij verlangt. De degelijkheid der consumptie en de matigheid der prijzen is een waarborg dat wie eenmaal de lucnchroom van den heer Creyghton bezocht heeft, er bij een volgende gelegenheid niet zal voorbijgaan.

Het is er een allergezelligst zitje, met levendig uitzicht op de drukke Molenstraat en het frissche Keizer Karelplein.

Maar ook de ontbijtzaal zelve verdient bekeken te worden. De heeren Oscar en Henri Leeuw, onderscheidenlijk als bouwmeester en sierkunstenaar, hebben hier een juweeltje van smaakvol comfort geschapen, dat men zelden zoo in ons land zal aantreffen.

De zaal is in het rond met gelakt mahoniehout beschoten, dat in de natuurlijke kleur is gehouden en alleen aan den bovenrand met een bescheiden versiering in gestilleerde bloemen prijkt. Daarboven zijn op gobellin-doek wandschilderingen aangebracht, die aan de eene zijde de oude voormalige Molenpoort, aan de andere zijde den helaas sinds meer dan 100 jaar gesloopten burcht van het Valkhof voorstellen.

Bij deze wandschilderingen sluit zich bijzonder gelukkig een op doek, in lichte kleuren geschilderd plafond aan, waarvan een ongemeen origineel gevormde, in rood en geel koper uitgevoerde lichtkroon neerdaalt. Deze kroon is naar ontwerp van de heeren Leeuw vervaardigd door de firma Stokvis te Arnhem, terwijl het koperwerk van het buffet het werk is van den heer Creyhton te Leiden, een broer van den eigenaar.

Het buffet, op zich zelf een fraai stukje van moderne meubelkunst, steekt met zijn spiegels en schitterend glaswerk fraai af tegen een achtergrond van donkerblauwe gebrande tegels (ongeveer de kleur van het grand blue de Sèvres), waarin een met koper afgezette opening is gelaten, bestemd voor het aangeven der warme spijzen en dranken, die alzoo recht uit de keuken in de ontbijtzaal kunnen aangevoerd worden.

Tafeltjes en stoeltjes, ook van gelakt mahonie, zijn rond, met stevig constructief onderstel, wat bij druk bezoek heel doelmatig is.

Verder wordt er nog een stelling aangebracht voor fusten, waaruit de geurige morgenwijnen worden getapt van de “Continental Bodega Company”, waarvan de heer Creyghton voor Nijmegen de filiaal heeft.

Door sierlijke poitières in groen peluche heeft men toegang tot een kleiner zaaltje, bestemd voor gasten, die wat langer kunnen vertoeven en wat meer op hun gemak wenschen te zitten.

Beide zalen worden centraal verwarmd door een heet-water-inrichting, aangelegd door de firma Stokvis te Arnhem. In de lunchroom loopt de verwarmingsbuis onder de zitbank door, die onder de ramen is aangebracht.

Zeggen wij ten slotte nog dat de vertimmering werd uitgevoerd door de Gebrs. Haspels, terwijl de heer Th.H. Smals voor het schilderwerk zorgde.

Wij raden ieder aan, de nieuw geopende lunchroom eens met een bezoek te vereeren. Wij twijfelen niet of alle bezoekers zullen het met ons eens zijn, dat de ondernemingsgeest van den heer Creyghton onze stad werkelijk met een inrichting verrijkte, die door velen, niet het minst de vreemde bezoekers, zal gewaardeerd worden.“ (De Gelderlander 4/3/1902)

Kledingzaak Gebr. Bischoff

1919, hoek Molenstraat- van Welderenstraat (huidig: Molenstraat 105)

Detail Verbouwing v/h percel hoek Molen- en Van Welderenstraat, Sectie B No 3022 (detail D12.385503)

Rond 1919 vestigt Bischoff’s kledingmagazijnen zich op dit adres. Ook hier was Oscar Leeuw de architect. Het lijkt er op dat hij degene is die de gehele gevel heeft laten pleisteren, zoals uit het onderstaande artikel blijkt: “Uitwendig ziet het magazijn er uit als een modepaleis. De architect, de heer Oscar Leeuw, heeft den gevel op de meest eenvoudige manier tot een imponeerende façade gemaakt, waarop de naamletters der firma reeds van verre de aandacht trekken.”

Gebr. Bischoffs’ kleedingmagazijnen.

De hoek Molenstraat- van Welderenstraat zal hedenavond in vollen glans van kunstlicht gloren.

Heden zijn immers de groote kleedingmagazijnen van de Gebr. Bischoff voor het erst geopend en wordt in zeven étalages van de ruime magazijnen te kijk gesteld wat deze firma het Nijmeegsch koopend publiek zal bieden in het genre heeren-, jongeheeren- en kinderkleeding.

Deze nieuwe Nijmeegsche zaak wordt aangekondigd als het grootste en voordeeligste kleedingmgazijn van Nijmegen.

Wat de eerste reclamehoedanigheid betreft, daarover kan door ons een oordeel geveld worden, en wat de tweede aanbevelingskwaliteit aangort, daarover zal het publiek zelf het beste kunnen oordeelen, door vergelijkingen te maken met andere firma’s.

Bischoff gezien vanuit de Bisschop Hamerstraat in de richting van de Korte Molenstraat, 1935 (A.J. v.d. Veer via F27088 RAN)
Bischoff gezien vanuit de Bisschop Hamerstraat in de richting van de Korte Molenstraat, 1935 (A.J. v.d. Veer via F27088 RAN)

En rijk voorzien zijn de magazijnen van Gebr. Bischoff. De beneden- en bovenwinkel bevatten een keur van kleedingstukken, voor iedere beurs en voor iederen rang en stand; men vindt er de meest elegante coupe en de meest eenvoudige kleeding in rijke keuze.

Benevens is beneden een afdeeling honnellerie: een afdeeling hoeden en petten, cravatten en linnenwerk, tevens zijn er twee ruime paskamers ingericht, terwijl de schitterende en ruim gebouwde vitrines aan het uiterlijk van den modernen winkel een aantrekkelijkheid en levendigheid geven welke dit magazijn tot een bijzonder sieraad maken op dit drukke punt van onze stad.

Van den winkel bereikt men langs een gemakkelijke trap de maatafdeeling, welke al even groot van oppervlakte is als de lange, breede benedenwinkel; ook hier zijn eenige keurige paskamers ingericht en vindt de cliëntèle alle gelegenheid kalm een keuze te doen uit den grooten voorraad goederen voor iedere beurs- chic en hoogste eenvoud.

De tweede verdieping wordt ingenomen door de coupeurs-afdeeling en de ateliers voor maatwerk- de firma laat zelf al haar confectie vervaardigen.

Uitwendig ziet het magazijn er uit als een modepaleis. De architect, de heer Oscar Leeuw, heeft den gevel op de meest eenvoudige manier tot een imponeerende façade gemaakt, waarop de naamletters der firma reeds van verre de aandacht trekken.

De aannemer, de heer M.C. Konings, heeft den verbouw kranig uitgevoerd, het schilderwerk is verricht door den heer A. Zijlvaart; de firma Moll droeg zorg voor electrisch aanleg, terwijl het behangerswerk keurig verzorgd werd door den heer Peters, behanger en stoffeerder in de Eilbrachtstraat.

De Molenstraat heeft als winkelstraat weer een stap vooruitgegaan met Bischoff’s magazijnen!” De Gelderlander 12/4/1919

Advertentie Bischhoff's Kleeding Magazijnen (De Gelderlander 9/4/1926)
Advertentie Bischhoff’s Kleeding Magazijnen (De Gelderlander 9/4/1926)

Oscar Leeuw, architect

Oscar Leeuw is een van de belangrijkste architecten binnen de architectuur van Nijmegen. Bekende werken van hem zijn onder de…